«Πίσω από τις καλαμιές», της Μαριάννας Τζιαντζή

Με την ίδια ελαφρότητα που ορισμένα κανάλια πρόβαλαν τις μίνι σειρές «διαζύγιο Ελένης» ή «dvd Τζούλιας», τώρα ασχολούνται με κάτι πραγματικά σοβαρό, την τρομοκρατία। Στα πρώτα επεισόδια, η έμφαση δίνεται στα σπίτια (ή «κρησφύγετα» ή «ορμητήρια») που χρησιμοποιούνταν από τους έξι κατηγορουμένους, ενώ οι τηλεθεατές προετοιμάζονται, σε κάποιο σπέσιαλ επεισόδιο, να δουν τη «γιάφκα» με τα όπλα.

Άρθρο της Μαριάννας Τζιαντζή, στην εφημερίδα Καθημερινή της 14ης Απριλίου του 2010

Πολλά μάθαμε το τελευταίο τριήμερο. Οχι μόνο ποιοι άνθρωποι μπορούν να θεωρηθούν ύποπτοι, αλλά και σε ποια σπίτια μπορεί να αναπτύσσονται παράνομες δραστηριότητες. Πρώτο ύποπτο σημάδι, η καλαμωτή στα κάγκελα. Μάλιστα, κάποιο κανάλι, σε μια λυρική έξαρση, διαλέγει ως τίτλο του ρεπορτάζ το «Πίσω από τις καλαμιές». Δεύτερο επιβαρυντικό σημάδι, τα όργανα γυμναστικής. Τρίτο, τα βιβλία.
Καρέ καρέ, δωμάτιο το δωμάτιο, μας ξεναγούν τα ρεπορτάζ στις μονοκατοικίες που ερευνήθηκαν στα Καλύβια, τη Νέα Ιωνία και τη Νέα Φιλαδέλφεια. Τίποτα δεν ξεφεύγει από το άγρυπνο μάτι της κάμερας-κτηματομεσίτη. Εδώ το διπλό κρεβάτι, το μικρό γραφείο, οι κατσαρόλες, οι κόκκινες κουρτίνες. Γκρο πλαν σε πλαστικές σακούλες με άγνωστο περιεχόμενο, σε ρούχα και πετσέτες πεταμένα στο πάτωμα. Στη Νέα Ιωνία μια μεγάλη τηλεόραση plasma και ένα «αυτοσχέδιο γυμναστήριο». Γατιά, σκυλιά, δεν αναφέρθηκαν. Και το συμπέρασμα μιας ρεπόρτερ ύστερα από την επιτόπια έρευνα: πρόκειται για «καθημερινά, απλά σπίτια με μέσο εξοπλισμό και ακατάστατο νοικοκυριό».
Μα πώς τα σπίτια αυτά να ήταν τακτοποιημένα, αφού είχε προηγηθεί πολύωρη, εξαντλητική αστυνομική έρευνα; «Ακόμα και στην πόρτα του ψυγείου βλέπουμε τα ρινίσματα σιδήρου που άπλωσε η Σήμανση για να βρει αποτυπώματα». Μα αν δεν κοιτάξουν γι’ αποτυπώματα στο ψυγείο, πού θα κοιτάξουν;
Αλλοι ρεπόρτερ καταφεύγουν στους γείτονες για να συνθέσουν το ψυχολογικό προφίλ των «έξι». Αλλοι τους χαρακτηρίζουν «ήσυχους ανθρώπους που δεν έδιναν αφορμή» ή «λίγο εσωστρεφείς, δεν τους άρεσε να μιλούν». Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είχαν «ύποπτες φάτσες», ότι «κοιτούσαν με καχυποψία», ενώ μια κυρία έβλεπε «πολύ ακριβά αυτοκίνητα» να σταματάνε στο σπίτι: «Κάτι μου έλεγε ότι κάτι δεν πάει καλά...».
Κάτι ήξερε ο Σαίξπηρ όταν έβαζε τον Ιούλιο Καίσαρα να εκφράζει στον Αντώνιο την ανησυχία του για τον Κάσσιο, που είναι «αδύνατος κι έχει λαίμαργο βλέμμα και σκέφτεται πολύ. Ανθρωποι σαν κι αυτόν είναι επικίνδυνοι». Ο Καίσαρας δηλώνει ότι προτιμά να περιστοιχίζεται από παχουλούς τύπους που δεν υποφέρουν από αϋπνία, ενώ ο Κάσσιος «διαβάζει πολύ... δεν ακούει μουσική και σπάνια χαμογελάει».
Ασφαλώς δεν ήταν όλες οι τηλεοπτικές προσεγγίσεις του φαινομένου της «νέας τρομοκρατίας» φαιδρές, όμως αυτά τα ανούσια ρεπορτάζ έδωσαν τον γενικό τόνο. Αντί για πρωτογενή δημοσιογραφική έρευνα και σοβαρή πολιτική ανάλυση, ο τηλεθεατής νομίζει ότι βλέπει ένα ημιτελές επεισόδιο από κάποιο σόου τύπου «makeover», όπως το «Με το δεξί» ή το «Σπίτι από την αρχή».