Ο πολίτης Γλέζος

Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΑ ΜΕΤΡΑ δημοσιονομικής πειθαρχίας κατ' επιταγή των Βρυξελλών, ομολογουμένως «έξω από τα όρια της ιδεολογίας» της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αλλά και αντίθετα προς τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, προκάλεσαν ήδη τις αναμενόμενες κοινωνικές αντιδράσεις. Αναγκαία, κυρίως προς εξευμενισμό των κερδοσκόπων, τα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέτρα, δεν μπορεί να τύχουν λαϊκής αποδοχής.
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ οι έντονες και βίαιες διαμαρτυρίες. Συνδικαλιστικές, κομματικές, οργανωμένες, ανοργάνωτες. Η κυβέρνηση τις περίμενε. Ερχονται κι άλλες. Τα γεγονότα της Παρασκευής προαναγγέλλουν τα χειρότερα. Κυρίως εξαιτίας της αντίδρασης της αστυνομίας. Αυτής της ευγενούς υπηρεσίας που με δακρυγόνα-ασφυξιογόνα προστατεύει τον πολίτη, κατά το οργουελιανό newspeak του πρώην υπουργείου Δημόσιας Τάξης.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ με δακρυγόνα από τα ΜΑΤ κατά μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και του Μανώλη Γλέζου (88 ετών) κατά πρόσωπο από απόσταση λίγων μέτρων έχουν ιδιαίτερη και πολλαπλή σημασία:
* Πρώτον, η ενέργεια της αστυνομίας δεν είχε αμυντικό χαρακτήρα. Η προηγηθείσα βίαιη και καταδικαστέα επίθεση κατά του προέδρου της ΓΣΕΕ, από αγνώστους (ναι αγνώστους, ώσπου να εντοπιστούν αντικειμενικά οι δράστες, πέρα από την ενδοκομματική ή διακομματική εκμετάλλευση που τους «δείχνει» όπως κατά περίπτωση συμφέρει), δεν είχε καμία σχέση με τους βουλευτές και τον Μανώλη Γλέζο.
* Δεύτερον, η επίθεση με αυτά τα χημικά όπλα, από κοντά, κατά του Μανώλη Γλέζου, ενός ανθρώπου αυτής της ηλικίας, ακόμη και αν ήταν άγνωστη στους αστυνομικούς-προστάτες του πολίτη η πασίγνωστη φυσιογνωμία του και η ιστορική του δράση, καταδεικνύει τυφλή βία. Οχι από άγνωστους, οποιουσδήποτε, δράστες. Από τα όργανα της πολιτείας.
* Τρίτον, η επίκληση από ορισμένους σχολιαστές των ΜΜΕ της εγκληματικής ενέργειας κατά του κ. Παναγόπουλου προς έμμεση δικαιολόγηση ή τουλάχιστον υποβάθμιση της αστυνομικής βίας είναι επικίνδυνη. Η άνευ όρων καταδίκη, από σύσσωμη την κοινή γνώμη, είναι αναγκαία. Για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
* Τέταρτον, η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι χτύπησε η ελληνική αστυνομία με δακρυγόνα τον άνθρωπο που κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη, στη γερμανική κατοχή, παρά τη συμβολική και συναισθηματική της σημασία, υποχωρεί μπροστά σ' αυτά που είπε ο ίδιος ο Μανώλης Γλέζος. Στο φορείο που τον μετέφερε στον «Ευαγγελισμό». Είπε ότι στο πρόσωπό του χτύπησαν με δακρυγόνα «έναν πολίτη».
* Πέμπτον, αλλά κυριότερο: η χρήση των δακρυγόνων εναντίον πολιτών πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Τα χημικά αυτά όπλα, ασφυξιογόνα, απαγορεύονται στις διεθνείς συρράξεις. Επιτρέπονται όμως εναντίον του εχθρού λαού. Είναι επικίνδυνα για την υγεία, μπορεί και για τη ζωή, όχι μόνο των διαδηλωτών, που ασκούν πάντως συνταγματικό δικαίωμα, αλλά και των περαστικών, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας τους.
ΟΙ ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ του CNN θυμούνται ότι στις 24 Φεβρουαρίου, στην απεργία της ΓΣΕΕ -που δεν καλύφθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ λόγω συμμετοχής της ΕΣΗΕΑ- ο ανταποκριτής του, που είχε έλθει από το Λονδίνο, έδειχνε τα συμπτώματα από τα δακρυγόνα στα μάτια του και στην αναπνοή του. Εξήγησε ότι ήρθε απροετοίμαστος, διότι αυτά τα χημικά όπλα απαγορεύονται στη Βρετανία. (Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν καταστέλλονται βίαια οι διαδηλώσεις αλλού - όχι, όμως, με δακρυγόνα και ασφυξιογόνα.)
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ της Παρασκευής θέτουν ζήτημα πολιτικής ευθύνης. Με τις γνωστές συνέπειες που στην Ελλάδα ουδέποτε αναλαμβάνονται, ούτε καταλογίζονται. Ο
υπουργός της προστασίας του πολίτη έστειλε στον «Ευαγγελισμό» στη μονάδα εμφραγμάτων -προληπτικά έστω- τον πολίτη Γλέζο. Ετσι τον προστάτευσε.
ΑΣ ΓΙΝΕΙ, τουλάχιστον, η επίθεση κατά του διαχρονικά θαρραλέου αντιστασιακού αιτία να καταργηθεί εδώ και τώρα -μια και πολλές διαδηλώσεις έρχονται- η χρήση χημικών όπλων κατά των πολιτών που προστατεύει ο αρμόδιος υπουργός...