Όποιος νομίζει ότι αδικείται ας απαντήσει γραπτώς και δημόσια. Όχι τηλεφωνικά και κατ΄ ιδίαν.

Η διατύπωση δημόσια κριτικής ή άποψης, και μάλιστα γραπτή δια του τύπου εκθέτει τον συντάκτη της στον κάθε αναγνώστη και μάλιστα σε βάθος χρόνου. Πρακτικά σημαίνει ότι ο καθένας που θα το διαβάσει μπορεί όχι μόνο να κρίνει αλλά και να τοποθετηθεί επ αυτής στηριζόμενος σε σαφές κείμενο και όχι σε προφορικό, είπα - ξείπα λόγο.
Η γραπτή άποψη, θέση, κριτική, εκφράζοντας το γράφοντα θα έχει και αδύναμα στοιχεία, λάθη αλλά και μετάθεση του κέντρου βάρους του θέματος αναδεικνύοντας μέρος των απόψεων και θέσεων, μπορεί και το έλασσον, τις οποίες και κρίνει. Από αυτή την άποψη μπορεί ο κρινόμενος να νιώθει ότι αδικείται, ότι παραποιούνται οι απόψεις του, ότι δεν έγινε αντιληπτός κλπ.
Έχει όμως την ευχέρεια να επανατοποθετηθεί επί του θέματος, να απαντήσει στην κριτική, να κρίνει τον κρίνοντα, αναπτύσσοντας έτσι ένα δημόσιο διάλογο στον οποίον έχουν πρόσβαση και μπορούν να συμμετάσχουν όλοι μα όλοι οι αναγνώστες.
Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί εμείς έχουμε την κακιά συνήθεια να γράφουμε για όλους και για όλα. Καταθέτοντας απόψεις, ασκώντας, κριτική, αναδεικνύοντας θέματα, και σε όλα αυτά τα κείμενα που κατατίθενται τα τελευταία 12 χρόνια στην εφημερίδα μας αλλά και στον Τοπικό Τύπο θα υπάρχουν και λάθη και παραλείψεις και κάποιοι θα αδικήθηκαν. Δεν διεκδικήσαμε το αλάθητο και επιζητήσαμε και διορθώσεις και αντικρούσεις χωρίς φόβο και πάθος, χωρίς καν την επίκληση του νόμου περί τύπου.
Από την άλλη όμως δεν δεχόμαστε να είμαστε δέκτες παραπόνων ή διαμαρτυριών δια τηλεφώνων ή προφορικών φωνασκιών ότι γράφουμε δήθεν ψέματα, ότι αδικούμε κλπ κλπ. Όποιος νομίζει ότι γράφουμε ψέματα ή ότι τον αδικούμε ας απαντήσει γραπτώς, για να μπορεί ο κάθε αναγνώστης να κρίνει, και θα το δημοσιεύσουμε μετά χαράς.
Σε επόμενες όμως προφορικές ή δια τηλεφώνου διαμαρτυρίες και ενστάσεις θα απαντήσουμε γραπτώς. Αναφέροντας τα ονόματα, πλήρη στοιχεία και όλο τον προφορικό διάλογο. Για να υπάρχει διαφάνεια σε όλα. Όλοι μας στην κρίση των αναγνωστών. Έτσι φίλε Χρήστο; Έτσι κ. Αντώνη; Για να μην λέμε στα καφενεία, «τον πήρα στο τηλέφωνο και του τα ΄σουρα» ή άλλους λεονταρισμούς.