Τηλεοπτική τρομοκρατία ασκούν τελευταία η συντριπτική πλειονότητα των δημοσιογράφων των τηλεοπτικών καναλιών οι οποίοι όχι απλώς υπερθεματίζουν για τα οικονομικά και φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης αλλά ζητούν και παραπέρα μέτρα προλειαίνοντας το έδαφος και για άλλες περικοπές όπως τα Δώρα Εορτών και Διακοπών, το εφάπαξ κλπ.
Έτσι οι μεν δημοσιογράφοι των κρατικών καναλιών υποστηρίζουν κατά το σύνηθες, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, τα μέτρα της κυβέρνησης οι δε δημοσιογράφοι των ιδιωτικών καναλιών υποστηρίζουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους ως «η φωνή του κυρίου τους».
Στρατεύτηκαν όλοι στο «Εθνικό Μέτωπο» ΠΑΣΟΚ Ν.Δ. και ΛΑΟΣ έχοντας στις παλάσκες τους παχυλούς, παχυλότατους μισθούς και στο αυτί τους τη εντολή των αφεντικών τους.
Ιδιοκτήτες καναλιών με παράλληλες δραστηριότητες στον έντυπο τύπο και στις εργολαβίες, διεκδικώντας αναθέσεις έργων και γενικότερες επιχειρησιακές εξυπηρετήσεις, εξυπηρετώντας παράλληλα και τα στενά επιχειρηματικά τους συμφέροντας όπως και τα συμφέροντά της τάξης του μεγάλου κεφαλαίου στην οποία και ανήκουν, διαμορφώνουν σήμερα την κοινή γνώμη σε μια ενορχηστρωμένη απαίτηση για σκληρότερα μέτρα σε βάρος των απλών πολιτών, προκαλώντας μια υστερία τρόμου και επιδιώκοντας την καθυπόταξη κάθε προσπάθειας αντίστασης των πολιτών.
Ακόμα και όταν κάτω από την σκληρή πραγματικότητα ασκούν κριτική για επί μέρους πλευρές της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, στην ουσία καταλήγουν να κάνουν συνυπεύθυνους τους πολίτες είτε για τις χαριστικές διατάξεις που κατά καιρούς έκαναν οι κυβερνήσεις, είτε για κάποια προνόμια που απολαμβάνουν συμπολίτες μας είτε για τον κομματισμό, την αδιαφάνεια, και την ανικανότητα που οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις προικοδότησαν τον δημόσιο τομέα.
Έτσι δεν είναι περίεργο που δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος πρώτης γραμμής να υποστηρίξει τα αυτονόητα. Κανείς δε βγήκε να πει ότι την κρίση καλείται και πάλι να πληρώσει ο εργαζόμενος και ο μικροεπαγγελματίας, ότι δεν προβλέπεται φως στον ορίζοντα για τους ανέργους, ότι οι μισθωτοί παραμένουν τα μόνιμα υποζύγια του φορολογικού συστήματος, ότι οι στρατιωτικές δαπάνες στραγγαλίζουν τον προϋπολογισμό, ότι σήμερα καλούμαστε να πληρώσουμε όσα αλόγιστα σπατάλησαν οι κυβερνώντες με σύμπνοια ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., Κ.Κ.Ε. σε Φαραωνικού τύπου Ολυμπιακούς Αγώνες, ότι η Ε.Ε. θα μας «βοηθήσει» εφόσον αγοράσουμε στρατιωτικό εξοπλισμό από Γαλλία και Γερμανία, ότι τα μέτρα εξασφαλίζουν πολλά για λίγους και πολύ λιγότερα για τους πολλούς ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ότι θα πρέπει και οι πολίτες να αντισταθούν, να διεκδικήσουν ακόμα και σε αυτή τη κρίση τα δικαιώματά τους. Για όλα αυτά τσιμουδιά.
Είτε γιατί όσοι δημοσιογράφοι θα το αποτολμούσαν απομακρύνθηκαν από το γυαλί, είτε δέθηκαν χειροπόδαρα με παχυλούς μισθούς, με προσδοκίες κοινωνικής κομματικής και επαγγελματικής ανέλιξης, οι τηλεοπτικές ειδήσεις κατάντησαν ένα απέραντο ναρκοθετημένο θέαμα κατατρομοκράτησης των πολιτών.
Το μόνο που λείπει είναι το ειδικό σήμα του ναρκοπεδίου και η σήμανση: «προσοχή νάρκες , προσοχή μεγαλοδημοσιογράφοι».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου