Ανοιχτή επιστολή προς Σεβασμιότατον Μητροπολίτην Κίτρους,Κατερίνης και Πλαταμώνος

Νίκος Κουκουτάτσιος, Δημοτικός σύμβουλος Λιτοχώρου


Σεβασμιώτατε, Με έκπληξη και απορία πληροφορούμαστε εμείς οι κάτοικοι του Λιτοχώρου, που χρόνια τώρα βρισκόμαστε σε ψυχοφθόρα διένεξη για ιδιοκτησιακούς λόγους, με την ηγεσία της Μονής Αγίου Διονυσίυ, στην οποία διένεξη μας σταθήκατε θερμός συμπαραστάτης να εγείρετε θέμα, για λογαριασμό της ιεράς μητρόπολης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος. Εγείρετε θέμα «επιστροφής» των εγκαταστάσεων του Σανατορίου της Πέτρας, δίνοντας έτσι ηθικό έρεισμα στην ηγεσία της Μονής Αγίου Διονυσίου, να εμμένει στην αντιχριστιανική συμπεριφορά της, της συσσώρευσης επίγειου πλούτου, που έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με τις ευαγγελικές επιταγές, όπως αυτές οι επιταγές είναι καταγεγραμμένες, στο κατά Ματθαίο ευαγγέλιο κεφάλαια, Ε και Στ: «Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης». «Τω θελοντί σοι κριθήναι και τον χιτώνα σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον». Με την ενέργειά σας αυτή Σεβασμιώτατε φοβούμαι ότι, ο ευσεβής λαός της Πιερίας-και όχι μόνο- θα σκανδαλιστεί για άλλη μια φορά, μετά την υπόθεση Βατοπεδίου και άλλων παρομοίων που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό.
Η ταπεινότητά μου Σεβασμιώτατε, παίρνει το θάρρος να σας θυμίσει τις αντιρρήσεις που πρόβαλα, όταν καλοπροαίρετα δίνατε την ευλογία σας στον τότε διορισθέντα από εσάς ηγούμενο της Μονής Αγίου Διονυσίου Μάξιμο Κυρίτση, να μετατρέψει το μετόχι της Σκάλας Λιτοχώρου σε κύριο Μοναστήρι και μάλιστα άβατο!!
Μια κάκιστη ενέργεια που έγινε και κατά παράβαση των ιερών κανόνων και του κανονισμού λειτουργίας του Μοναστηριού μας που δεν επιτρέπει την μόνιμη παραμονή των μοναχών στο Μετόχι.
Τα θλιβερά γεγονότα που επακολούθησαν στον ευλογημένο τόπο μας, διαδόθηκαν ανά το πανελλήνιο και περιγράφονται με οδύνη και στην από 13-5-2004 παραινετική επιστολή σας προς τον ηγούμενο Μάξιμο Κυρίτση που αρχίζει ως εξής: «Αγιε Καθηγούμενε….φαντάζεστε λοιπόν πόσο με καταπονεί ψυχικά το γεγονός ότι τελευταίως αφήσατε να δημιουργηθεί ένα κλίμα που οδήγησε σε ένα χείμαρρο αντίδρασης….Απορώ πως επαναπαυόσαστε ακούγοντας πληθωρικά, να κατηγορείστε πως εγκαταλείψατε τη μοναχική Σας αποστολή, και επιδοθήκατε στην εξάπλωση εμπορικών δραστηριοτήτων, προκαλώντας δυσμενέστατα και φθοροποιά σχόλια και σε επικρίσεις της περιβαλλούσης Σας τοπικής κοινωνίας.
…Απορώ πως δεν σας στενοχωρεί η εκτοξευόμενη κατηγορία εναντίον Σας ότι δεν διαθέτετε μηχανισμούς σύνδεσης με τη λαϊκή μάζα, και ότι προτιμάτε να κινήστε έξω από το πνεύμα και την πρακτική της σύγχρονης ευαισθησίας του λαού, ο οποίος με διαίσθηση παρακολουθεί τη συμπεριφορά μας των κληρικών ως προς τα κοινωνικά θέματα…. Η ταπεινότητά μου όμως πάτερ μου, δεν συμφωνεί με την τακτική σας».
Και η δική μου ταπεινότητα Σεβασμιώτατε, με το θάρρος που της δίνει η αγάπη σας και με τον προσήκοντα σεβασμό της προς το υψηλό λειτούργημά σας, θέλει να σας υπενθυμίσει τα παρακάτω.
Κατά το άρθρο 17 του ισχύοντος Συντάγματος, η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του κράτους, τα εξ’αυτής όμως δικαιώματα δεν δύνανται να ασκώνται εις βάρος του γενικού συμφέροντος.
Το πάλαι ποτέ Μοναστήρι της Πέτρας και η πέριξ αυτού δασική και χορτολιβαδική έκταση απαλλοτριώθηκε σύμφωνα με τη συνταγματική επιταγή και το σχετικό νόμο, υπέρ του γενικού και κοινωνικού συμφέροντος, και η τότε εκτιμηθείσα χρηματική αξία του πληρώθηκε και καταβλήθηκε νόμιμα στο αρμόδιο ταμείο του Οργανισμού διαχειρίσεως εκκλησιαστικής περιουσίας ΟΔΕΠ.
Το Ελληνικό κράτος επίσης στα πλαίσια της γεωκτηνοτροφικής ανάπτυξης και της αποκατάστασης ακτημόνων, όση έγγεια ιδιοκτησία θεωρήθηκε εκκλησιαστική την πλήρωσε με το παραπάνω, χωρίς να ζητήσει-κακώς-την προσκόμιση υπαρκτών έγκυρων ή μη οθωμανικών τίτλων όπως στην περίπτωση της Μονής Αγίου Διονυσίου.
Το Ελληνικό κράτος φρόντισε επίσης να εντάξει στο εθνικό μισθολόγιο όλους τους εν ενεργεία κληρικούς όλων των βαθμίδων, εξασφαλίζοντας τους αξιοπρεπή διαβίωση, χωρίς να τους στερήσει και τον οβολό των πιστών, για την τέλεση των εκ καθήκοντος ιερών μυστηρίων.
Θα τολμήσω και μια παρατήρηση μείζονος ιστορικής σημασίας.
Η πολίχνη της Πέτρας, πολύ πριν τη δημιουργία της ομώνυμης Μονής, υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων, ονομαστή για τη στρατηγική της θέση και την αναφέρουν με πολύ σεβασμό και ενδιαφέρον αρκετοί αρχαίοι ιστορικοί όπως ο Ξενοφών, ο Διόδωρος και ο Πλίνιος (Π.Αναγνωστοπούλου, Αρχαία Ολυμπική Πιερία).
Συνεπώς η απαλλοτρίωση του 1925 επανάφερε την περιοχή στον αρχικό ιδιοκτήτη, την τοπική κοινωνία της Πιερίας, προς όφελος της οποίας λειτούργησε με τις μορφές που λειτουργήσατε μέχρι πρόσφατα και που πρέπει να λειτουργήσει και στο μέλλον, για παρεμφερείς σκοπούς.
Οι χαλεποί καιροί που μαστίζουν σήμερα τη χώρα μας και ιδιαίτερα την Πιερία, χρονώ ότι δεν είναι φρόνιμο να οδηγηθεί η κοινή γνώμη σε μια ακόμη ψυχοφθόρα και επιζήμια από πάσης πλευράς διένεξη, η οποια θα προκύψει αναπόφευκτα αν εμείνετε Σεβασμιώτατε στην απόφασή σας. Μετά πλείστης τιμής και απείρου σεβασμού Νίκος Κουκουτάτσιος
π.δήμαρχος Λιτοχώρου